Piece kondensacyjne to najbardziej popularne urządzenia instalowane przez inwestorów do grzania budowanych zabudowań jednorodzinnych. Jest to opłacalny i wydajny pomysł na grzanie. Kondensacja w piecu to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w gazach spalinowych. Ze spalenia materiałów opałowych wydobywczych, składających się głównie ze związków węgla i wodoru, otrzymuje się CO2 i parę wodną. Woda jest też jednym ze składników każdego materiału opałowego oraz powietrza, które dochodzi do palnika pieca. W wyniku tego spaliny z kotłów w dużej części złożone są z pary wodnej. Standardowe piece bez możliwości procesu kondensacji nie korzystają z całej energii skumulowanej w spalanym w nich paliwie. Cząstka, zwana ?ciepło utajone?, uchodzi z parą wodną wraz ze spalinami. Aby do przygotowania c.w.u w piecu było wykorzystane również ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skondensować, ponieważ w tym toku jest uwalniana energia cieplna. W warunkach, które mają miejsce w układzie spalinowym pieca kondensacyjnego (skład mieszanki gazu, ciśnienie), szybko podlega ona skropleniu, czyli przeobraża się ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczy by gazy spalinowe ochłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury momentu skraplania, jaka dla gazu ziemnego wykorzystanego w najlepiej regulowanym palniku wynosi około 57°C. Utworzony kondensat, czyli skroplona para wodna, to odpad opisanego cyklu. Jest usuwany poprzez odpływ kondensatu na zewnątrz pieca.
